Els Lelieveld-Arens
Zomaar een Amstelveense - 2023
Foto's -> Amstelveners vertellen -> Een vrolijke dameuit Amstelveen
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els Arens rond 1960
Els Arens rond 1960
Els (Elisabeth) Lelijveld-Arens werd geboren in Amstelveen en bleef er wonen tot haar overlijden. Haar broer Guus Arens stuurde Amstelveenweb.com een mail of enkele spulletjes gewenst waren voor de archieven. Hij vertelde leuke verhalen over ‘zijn zusje Els’ en van het een kwam het ander waardoor werd besloten om haar een plekje te geven in de rubriek Amstelveners vertellen.
(Amstelveenweb.com - Google Maps)
Randwijcklaan 11 met links in beeld nog
een stukje van de voormalige synagoge
Elsje Arens woonde met haar ouders en haar vijf jaar oudere broer Rob en zes jaar jongere broer Guus in de Randwijcklaan op nr 11, een blok van 6 woonhuizen. Vermoedelijk was Els in 1952 één van de eerste leerlingen van de Michiel de Ruyterschool. In de 2de en 3de klas behaalde zij voornamelijk de cijfers 8 en 9. Prachtig en haar ouders waren natuurlijk heel blij met zo’n knappe dochter. Wat gebeurde: Elsje moest na de derde klas van school af! De leerkrachten van destijds waren er van overtuigd dat Els de capaciteiten bezat voor minimaal een Gymnasium opleiding. Het hoofd der school vertelde de ouders dat de Michiel de Ruyterschool niet de mogelijkheid had om de daarvoor benodigde extra inspanning en begeleiding te geven. Ook op andere scholen in Amstelveen bestonden die mogelijkheden niet, dus adviseerde men om naar een lagere school in Amsterdam-Zuid te gaan.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Rapportboekje Michiel de Ruyterschool
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Cijferlijst van klas 2
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Cijferlijst van klas 3
Guus vertelde tussendoor nog een anekdote. Toen Els een jaar of 8 was, ging ze wandelen met een buurmeisje dat de kinderwagen met Els’ kleine broertje Guus mocht rijden. Het was op de Kalfjeslaan toen de dametjes een bekende tegenkwamen en zij vergaten de kinderwagen. Die reed langzaam maar zeker de helling af en hup het water in met Guusje onder water. De kleine Els had meteen door dat er ingegrepen moest worden en redde zo haar broertje en de kinderwagen. Gevolg is wel dat broertje Guus, nooit zo van water heeft gehouden en van zwemmen al helemaal niet.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Ouders van Els Arens - foto van 1974
De school waar de ouders van Elsje haar lieten inschrijven was de Cornelis Krusemanschool (Openbare school voor GLO). Dat betekende dat Elsje vanaf de 4de klas elke dag door regen en wind naar Amsterdam Zuid fietste vanuit het ouderlijk huis aan de Randwijcklaan in Amstelveen. Het is maar 4 kilometer fietsen, maar door een drukke stad met veel kruispunten is dat voor een 11 jarig meisje toch een hele onderneming, zo helemaal alleen. Niemand begreep dat zo’n verandering in het leven een van kind sociaal zeer ingrijpend moet zijn geweest, want ze was ook al haar vriendjes en vriendinnetjes van de school kwijt. Sterk als de kleine Els was heeft ze de lagere school daar wel volbracht.
(Bron: Beeldbank NH)
Cornelis Krusemanschool in de gelijknamige straat op nr 10
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els op haar brommer naar het Vossius Gymnasium
Na de lagere school ging Els naar het Vossius Gymnasium in Amsterdam-Zuid, maar het gymnasium maakte haar niet gelukkig. Zij was dolblij toen ze na twee jaar de kans kreeg om naar de Middelbare Meisjes School (MMS) te mogen in de Gerrit van der Veenstraat, ook in Amsterdam-Zuid. Daar genoot Els weer van de lessen, ook vanwege de grote aandacht voor de verschillende talen. In die tijd waren er nog geen keuze vakken dus kreeg je op de MMS naast Nederlands, ook nog Frans, Duits en Engels. Om examen te mogen doen moest je de taal kunnen lezen en schrijven, want die onderwerpen telden mee met het examencijfer. Ook kreeg je voor elke vak een boekenlijst mee, 50 boeken voor Nederlands en 20 voor de andere talen en tijdens het eindexamen noemde de betreffende docent een titel van je boekenlijst en moest je erover vertellen in die taal. Samen maakte dat je eindexamencijfer, beetje anders dan heden ten dage. Els rondde haar middelbare schoolopleiding met glans af en sprak de 4 talen redelijk vloeiend.
(Collectie - Pinoké)
Lachende Els rechts toen coach Klim Meijer een fles drank tevoorschijn
toverde om de Dames I het kampioensfeestje te vieren
Els werd op haar 15de in 1958 lid van Hockeyclub Pinoké nog lang voordat het Clubhuis werd gebouwd. Zij speelde in Dames 1 in de zestiger jaren van de vorige eeuw en was een zeer goede hockeyspeelster. Ook mocht Els meerdere keren meespelen in het Nederlands Jeugd elftal en vlak voor haar huwelijksreis naar Zuid-Afrika, rond 1968-1969 kreeg ze een uitnodiging van Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (de KNHB) om enkele wedstrijden mee te spelen met het Nederlands dameselftal in Zuid Afrika. Els Arens koos, zo verstandig was ze wel, voor haar huwelijksreis.
(Collectie - Pinoké)
Dames II seizoen 1969-1970
Rechts gehurkt zit Els Lelijveld-Arens
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els is net klaar met haar opleiding tot grondstewardess
Amstelveen ligt aan Schiphol dus de beroepskeuze was snel gemaakt. Els was zeer welkom bij de KLM als grondstewardess op het oude en later het nieuwe Schiphol. Aangezien je als (grond)stewardess goedkoop stand-by kon vliegen, heeft Els hier flink van geprofiteerd.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els in vol ornaat
Tijdens haar werk ontmoette ze een bijzonder aardige man, haar chef bij de KLM, Toon Lelijveld en trouwde Els op 15 september 1962. Helaas betekende een huwelijk, ook bij de KLM, in die jaren nog dat als je eenmaal trouwde, je als gehuwde vrouw werd ontslagen. Wel jammer, maar ook oud-werknemers van de KLM konden goedkoper en stand-by vliegen en zodoende heeft Els samen met haar echtgenoot ook heel wat afgevlogen.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Betaalbewijs van de huwelijksvoltrekking op 15 september 1962
van Els Arens en Toon Lelijveld
Els zat niet bij de pakken neer en was ??n van de eersten in Nederland die een HBO studie voor podotherapie afrondde. Haar podotherapie praktijk bevond zich in de oude synagoge naast het ouderlijk huis in de Randwijcklaan nr 13, vanaf 1 oktober 1987 tot 1 februari 1999. Els werkte daar samen met Tieneke ten Kroode. Deze voormalige synagoge is sinds 16 januari 2019 gemeentelijk monument.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els heeft er plezier in
Els was erg goed in haar vak, waar niet in, en daardoor ook bekend bij velen. Een andere leuke anekdote die Guus vertelde:
In Carré werd een opera uitgevoerd en de operazangeres kon slecht zo lang staan omdat ze erg veel pijn had aan haar voeten. Aangezien iemand Els kende, werd haar gevraagd of ze tijd kon vrijmaken om deze zangeres te behandelen. Afspraken werden verschoven en verzet en de diva werd bij Randwijcklaan voorgereden in een luxe taxi. Els zag al snel het voetprobleem en maakte goed zittende steunzolen voor de zangeres. Die hebben hun werk gedaan, want de opera werd helemaal volbracht zonder voetproblemen.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Familiefoto 25 mei 1996
Vlnr: Els & Toon, Ada & Rob, Mayke & Guus en Moeder
In 1996 overleed haar echtgenoot Toon, maar gelukkig had Els toen haar praktijk nog. In de jaren na haar pensionering verveelde Els zich geen moment want ze had veel vrienden en kennissen waarmee ze gezellige dingen deed. Elke vrijdag schaatste ze bijvoorbeeld op de Jaap Edenbaan in Amsterdam en begeleide ze operabusreizen. Bij Pinok? was ze nog altijd in beeld en ook waren er bijeenkomsten van de KLM waar ze natuurlijk naar toe ging.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
In 1999 stopt Els met haar praktijk?.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
? en is bij het afscheid erg vrolijk na een glaasje champagne
Tijdens een feest ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag sprak haar broer Guus de volgende woorden uit:
‘En bedenk steeds het levensmotto: Maak van elke dag een feest, want voor je het weet ben je er geweest!’
Maar Els’ levensmotto was: Pluk de dag voor dat je in een vaas eindigt!
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els Lelijveld Arens: *1-11-1943 - † 14-12-2022
Els Lelijveld – Arens, een bijzonder mens, bleef haar hele leven in Amstelveen wonen. Zij was al enkele jaren ziek en overleed op 79-jarige leeftijd. Na haar overlijden stond er op de website van Pinoké onder meer: Els Lelijveld - Arens was oud-lid en Zilverling en een Pinoké-er van het eerste uur. Ze stond altijd klaar met een lach.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Toon Lelijveld overhandigt een 'Zilverling? aan ??n van de oud leden van Pinoké
Bij Pinoké wordt clubtrouw beloond, want na 25 jaar lidmaatschap mag je je ‘Zilverling’ noemen. Daarbij biedt Pinoké de betreffende bij het bereiken van die mijlpaal een ‘zilveren’ pul aan, waarin zijn/haar naam en het eerste lidmaatschapsjaar zijn gegraveerd.
(Collectie - Pinoké)
Links met kaart in de hand is Els Lelijveld-Arens
(Amstelveenweb.com - Google Maps)
Randwijcklaan 11 met links in beeld nog
een stukje van de voormalige synagoge
Elsje Arens woonde met haar ouders en haar vijf jaar oudere broer Rob en zes jaar jongere broer Guus in de Randwijcklaan op nr 11, een blok van 6 woonhuizen. Vermoedelijk was Els in 1952 één van de eerste leerlingen van de Michiel de Ruyterschool. In de 2de en 3de klas behaalde zij voornamelijk de cijfers 8 en 9. Prachtig en haar ouders waren natuurlijk heel blij met zo’n knappe dochter. Wat gebeurde: Elsje moest na de derde klas van school af! De leerkrachten van destijds waren er van overtuigd dat Els de capaciteiten bezat voor minimaal een Gymnasium opleiding. Het hoofd der school vertelde de ouders dat de Michiel de Ruyterschool niet de mogelijkheid had om de daarvoor benodigde extra inspanning en begeleiding te geven. Ook op andere scholen in Amstelveen bestonden die mogelijkheden niet, dus adviseerde men om naar een lagere school in Amsterdam-Zuid te gaan.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Rapportboekje Michiel de Ruyterschool
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Cijferlijst van klas 2
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Cijferlijst van klas 3
Guus vertelde tussendoor nog een anekdote. Toen Els een jaar of 8 was, ging ze wandelen met een buurmeisje dat de kinderwagen met Els’ kleine broertje Guus mocht rijden. Het was op de Kalfjeslaan toen de dametjes een bekende tegenkwamen en zij vergaten de kinderwagen. Die reed langzaam maar zeker de helling af en hup het water in met Guusje onder water. De kleine Els had meteen door dat er ingegrepen moest worden en redde zo haar broertje en de kinderwagen. Gevolg is wel dat broertje Guus, nooit zo van water heeft gehouden en van zwemmen al helemaal niet.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Ouders van Els Arens - foto van 1974
De school waar de ouders van Elsje haar lieten inschrijven was de Cornelis Krusemanschool (Openbare school voor GLO). Dat betekende dat Elsje vanaf de 4de klas elke dag door regen en wind naar Amsterdam Zuid fietste vanuit het ouderlijk huis aan de Randwijcklaan in Amstelveen. Het is maar 4 kilometer fietsen, maar door een drukke stad met veel kruispunten is dat voor een 11 jarig meisje toch een hele onderneming, zo helemaal alleen. Niemand begreep dat zo’n verandering in het leven een van kind sociaal zeer ingrijpend moet zijn geweest, want ze was ook al haar vriendjes en vriendinnetjes van de school kwijt. Sterk als de kleine Els was heeft ze de lagere school daar wel volbracht.
(Bron: Beeldbank NH)
Cornelis Krusemanschool in de gelijknamige straat op nr 10
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els op haar brommer naar het Vossius Gymnasium
Na de lagere school ging Els naar het Vossius Gymnasium in Amsterdam-Zuid, maar het gymnasium maakte haar niet gelukkig. Zij was dolblij toen ze na twee jaar de kans kreeg om naar de Middelbare Meisjes School (MMS) te mogen in de Gerrit van der Veenstraat, ook in Amsterdam-Zuid. Daar genoot Els weer van de lessen, ook vanwege de grote aandacht voor de verschillende talen. In die tijd waren er nog geen keuze vakken dus kreeg je op de MMS naast Nederlands, ook nog Frans, Duits en Engels. Om examen te mogen doen moest je de taal kunnen lezen en schrijven, want die onderwerpen telden mee met het examencijfer. Ook kreeg je voor elke vak een boekenlijst mee, 50 boeken voor Nederlands en 20 voor de andere talen en tijdens het eindexamen noemde de betreffende docent een titel van je boekenlijst en moest je erover vertellen in die taal. Samen maakte dat je eindexamencijfer, beetje anders dan heden ten dage. Els rondde haar middelbare schoolopleiding met glans af en sprak de 4 talen redelijk vloeiend.
(Collectie - Pinoké)
Lachende Els rechts toen coach Klim Meijer een fles drank tevoorschijn
toverde om de Dames I het kampioensfeestje te vieren
Els werd op haar 15de in 1958 lid van Hockeyclub Pinoké nog lang voordat het Clubhuis werd gebouwd. Zij speelde in Dames 1 in de zestiger jaren van de vorige eeuw en was een zeer goede hockeyspeelster. Ook mocht Els meerdere keren meespelen in het Nederlands Jeugd elftal en vlak voor haar huwelijksreis naar Zuid-Afrika, rond 1968-1969 kreeg ze een uitnodiging van Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (de KNHB) om enkele wedstrijden mee te spelen met het Nederlands dameselftal in Zuid Afrika. Els Arens koos, zo verstandig was ze wel, voor haar huwelijksreis.
(Collectie - Pinoké)
Dames II seizoen 1969-1970
Rechts gehurkt zit Els Lelijveld-Arens
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els is net klaar met haar opleiding tot grondstewardess
Amstelveen ligt aan Schiphol dus de beroepskeuze was snel gemaakt. Els was zeer welkom bij de KLM als grondstewardess op het oude en later het nieuwe Schiphol. Aangezien je als (grond)stewardess goedkoop stand-by kon vliegen, heeft Els hier flink van geprofiteerd.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els in vol ornaat
Tijdens haar werk ontmoette ze een bijzonder aardige man, haar chef bij de KLM, Toon Lelijveld en trouwde Els op 15 september 1962. Helaas betekende een huwelijk, ook bij de KLM, in die jaren nog dat als je eenmaal trouwde, je als gehuwde vrouw werd ontslagen. Wel jammer, maar ook oud-werknemers van de KLM konden goedkoper en stand-by vliegen en zodoende heeft Els samen met haar echtgenoot ook heel wat afgevlogen.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Betaalbewijs van de huwelijksvoltrekking op 15 september 1962
van Els Arens en Toon Lelijveld
Els zat niet bij de pakken neer en was ??n van de eersten in Nederland die een HBO studie voor podotherapie afrondde. Haar podotherapie praktijk bevond zich in de oude synagoge naast het ouderlijk huis in de Randwijcklaan nr 13, vanaf 1 oktober 1987 tot 1 februari 1999. Els werkte daar samen met Tieneke ten Kroode. Deze voormalige synagoge is sinds 16 januari 2019 gemeentelijk monument.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els heeft er plezier in
Els was erg goed in haar vak, waar niet in, en daardoor ook bekend bij velen. Een andere leuke anekdote die Guus vertelde:
In Carré werd een opera uitgevoerd en de operazangeres kon slecht zo lang staan omdat ze erg veel pijn had aan haar voeten. Aangezien iemand Els kende, werd haar gevraagd of ze tijd kon vrijmaken om deze zangeres te behandelen. Afspraken werden verschoven en verzet en de diva werd bij Randwijcklaan voorgereden in een luxe taxi. Els zag al snel het voetprobleem en maakte goed zittende steunzolen voor de zangeres. Die hebben hun werk gedaan, want de opera werd helemaal volbracht zonder voetproblemen.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Familiefoto 25 mei 1996
Vlnr: Els & Toon, Ada & Rob, Mayke & Guus en Moeder
In 1996 overleed haar echtgenoot Toon, maar gelukkig had Els toen haar praktijk nog. In de jaren na haar pensionering verveelde Els zich geen moment want ze had veel vrienden en kennissen waarmee ze gezellige dingen deed. Elke vrijdag schaatste ze bijvoorbeeld op de Jaap Edenbaan in Amsterdam en begeleide ze operabusreizen. Bij Pinok? was ze nog altijd in beeld en ook waren er bijeenkomsten van de KLM waar ze natuurlijk naar toe ging.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
In 1999 stopt Els met haar praktijk?.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
? en is bij het afscheid erg vrolijk na een glaasje champagne
Tijdens een feest ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag sprak haar broer Guus de volgende woorden uit:
‘En bedenk steeds het levensmotto: Maak van elke dag een feest, want voor je het weet ben je er geweest!’
Maar Els’ levensmotto was: Pluk de dag voor dat je in een vaas eindigt!
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Els Lelijveld Arens: *1-11-1943 - † 14-12-2022
Els Lelijveld – Arens, een bijzonder mens, bleef haar hele leven in Amstelveen wonen. Zij was al enkele jaren ziek en overleed op 79-jarige leeftijd. Na haar overlijden stond er op de website van Pinoké onder meer: Els Lelijveld - Arens was oud-lid en Zilverling en een Pinoké-er van het eerste uur. Ze stond altijd klaar met een lach.
(Particuliere Collectie-Guus Arens)
Toon Lelijveld overhandigt een 'Zilverling? aan ??n van de oud leden van Pinoké
Bij Pinoké wordt clubtrouw beloond, want na 25 jaar lidmaatschap mag je je ‘Zilverling’ noemen. Daarbij biedt Pinoké de betreffende bij het bereiken van die mijlpaal een ‘zilveren’ pul aan, waarin zijn/haar naam en het eerste lidmaatschapsjaar zijn gegraveerd.
(Collectie - Pinoké)
Links met kaart in de hand is Els Lelijveld-Arens
Klik hier voor andere foto's in de categorie Amstelveners vertellen
