Toespraak van burgemeester van Amstelveen tijdens de herdenking aanslag in Parijs
Nieuws -> GemeenteBron: Gemeente Amstelveen
16-11-2015
Op maandagmiddag 16  november 2015 sprak in het raadhuis van Amstelveen Mirjam van 't Veld,  burgemeester van Amstelveen de aanwezigen toe tijdens de herdenking van de  terroristische aanslag in Parijs:
  'Ter gelegenheid van de minuut stilte om 12.00 uur in het  raadhuis om de slachtoffers van aanslag in Parijs te herdenken. Vrijdag 13  november 2015, een datum, waarvan wij later tegen elkaar zullen zeggen: waar  was je op 13 november 2015? Waar was je, toen je hoorde, dat Parijs werd  aangevallen door terroristen, de duisternis en de haat. Toen je hoorde, dat  onschuldigen in een restaurant, een concertzaal, op straat werden  neergeschoten, gewoon op een vrijdagavond, mensen zoals u en ik. Toen je hoorde,  dat de beschaving, zoals wij die kennen, onze beschaving van vrede, veiligheid  en tolerantie, maar ook onze beschaving van gezellig samen zijn met elkaar met  eten, muziek, theater of sport, werd ondergedompeld in verdriet, rouw en angst.
  Deze 13 november komt bij al die andere data, waarop  aanslagen en terreur zijn gepleegd, Parijs en al die andere plekken: Tunis,  Sanaa (Jemen), Beiroet, Pesjawar (Pakistan), Ankara, Madrid, Bologna, London,  Utoya, New York.
  

(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen
De schrik slaat ons om het hart! Zijn we nog wel veilig? Kunnen we niet beter thuis blijven? Komt er dan nooit een einde aan? Angst is begrijpelijk, maar een slechte raadgever. Als we de angst de overhand laten nemen in ons leven, dan zijn er nergens veilige schuilplekken meer. De angst zit van binnen. Dan voel je je nergens meer thuis, nergens beschermd, nergens welkom. Angst brengt argwaan met zich mee. Angst sluit vaak ook groepen en mensen uit. De wereld om ons heen wordt dan donkerder, vijandiger, dreigender.
En dat is precies, wat terroristen willen! Ze zeggen namens een ideologie, een religie, of een onrecht te handelen. Maar ze liegen! Het enige wat ze willen, is angst en verdeeldheid zaaien. Zonder angst hebben zij geen bestaansrecht, geen macht, geen legitimatie, geen doel.
Wat wij dus moeten doen, hoe moeilijk het ook is, uit de schaduw van onze angst stappen. Wij moeten ons hart blijven openen voor de ander, ons ontfermen over mensen die hulp nodig hebben, mensen die het moeilijk hebben omarmen. Zelf ook hulp vragen als wij hulp nodig hebben. Wij overwinnen onze angst door aandacht te geven aan de positieve kracht van onze samenleving, internationaal, nationaal en lokaal, hier in Amstelveen. Juist in deze moeilijke tijden moeten we elkaar de hand reiken, er samen iets van maken.
Ik maak mij geen illusies. Het zal de terroristen niet raken, dat de burgemeester van Amstelveen haar afschuw en afkeer uitspreekt. Maar als ík als persoon mij niet uitspreek, als u dat niet doet, en u, wij allen samen ons niet uitspreken, dan verandert ook niets. Dan zijn wij overgeleverd aan de terreur van de angst. Ieder van ons kan zijn steentje bijdragen aan een veilige, tolerante, gastvrije samenleving.
You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one.
I hope some day you'll join us and the world will be as one.
Laten wij elkaar de hand geven en een moment stilstaan bij de mensen die zijn omgekomen bij terreurdaden en geweld, hun naasten die hen moeten missen. En laten wij ook stilstaan bij elkaar, dat wij elkaar hebben, elkaar steunen en ons niet bang laten maken. Wij staan voor vrede en voor verbinding. Samen!'
Stadsdichter Matthijs den Hollander las zijn gedicht voor:
De vrijheid stormt. Voorgedragen tijdens de minuut stilte voor de slachtoffers van de aanslag in Parijs
De herfststorm huilt
in kristalhelder licht.
De wereld wentelt
richting lente.
En weer klinkt de  mens
    haar klank, als  kostbaarste
    levens vallen en  het besef:
    Jij had het kunnen  zijn.
Een verklaring van  levenskracht.
    Zij stroomt  onuitputtelijk langs
    oevers met dansende  mensen,
    de pijn wiegde even  op haar golven.
Hoe kan je zeggen  dat zelfs dit
    grootste denkbare  verdriet,
    de waanzin, niet  kán raken
    wat ze denken te  raken nu
    de liefde en het  vrije woord
    de wereld openen  voordat het gat
    dat ze denken te  slaan is ontstaan.
De vrijheid stormt
    in kristalhelder  licht.
    De wereld wentelt
    richting lente.

 
             
             
             
             
             
            

